نیمه پنهان گل سرخ
غرق در خاطرات بود به دورترها می اندیشید به روزها و شبهایی که جان تازه گرفته بود به ایامی که چشمش به حقایقی زیبا روشن شده بود دیروز بیدمجنون را دید و چقدر به حال خودش گریست چه شباهت نزدیکی داشت با آن روشندل حال دیگر خوب می فهمید که چرا از آن اوج به این دره تنهایی سقوط کرده بود چقدر خدا حکمتش متعالیست چقدر خوب میداند به چه کسی چه چیزی را عطا کند و چقدرعلیم حکیم است که گاهی در مقابل سماجتهای امثال او که به هیچ مثالی و هیچ صراطی مستقیم نمیشوند سخاوتمندانه اجازه میدهد که ببیند و بفهمند و او گستاخانه پا در این مسیر گذاشت به نیمه راه نرسیده بود که خود فهمید چه خبط بزرگی را مرتکب شده فهمید که ای دل عرصه سیمرغ نه جولانگه توست و چقدر خدای او مهربان و رئوف بود که بزرگوارانه از او گذشت وه که چه محبوب دوست داشتنی ! مدتهاست که آن روزگاران به تاریخ پیوسته است چند روز دیگر، درست برابر با یک دور طواف خورشید بر گرد زمین از آن عاشقی ها می گذرد و توچقدر خیره هستی که تهمت ناعاشقی را به دیگران روا می داری حال آن که خود هیچ نفهمیدی نفهمیدی که تو هم عاشق واقعی نماندی نفهمیدی که این بزم عیش برای عیاشی تو نبود نفهمیدی که همان اولین جام می تو را بس بود نفهمیدی باده دیگر مستی ات را به جنون و بعد به دیار فراموشی می سپارد و چه ساده با اولین تیر این رانده شده تو هم رانده شدی مدتهاست که به درگاه آن رحیم بنده نواز استغفار میکند ولی .... دلتنگ و بی قرار است خوب میداند که هنوز که هنوز است دلش بی تاب است کاش قاصدکی بود که حرف دلش را به او میرساند با شما هستم آهای ! عاشقان رهروان مسافران اگر به خلوتش ره یافتید بـه او بگـویـیـد دوسـتـش دارم 
گفت : گل سرخی دیگری گفت : گل یاسی دیگری گفت : گلم و دیگری.... خود عطر نرگس را عاشقانه دوست دارم ماندم که کدام یک را برچینم و گل سرخ گزیده من بود چرا که نامش همنام تنهایی هایم است رنگش همرنگ دل سرخم است بویش هم بوی عاشقی هایم است ویادش یاد آور عصر طلایی زندگیم است
